سلام! من شهرین فهیم هستم، ۲۵ ساله و اهل تهران. داستان من از جایی شروع میشه که تو کلاس ششم ابتدایی اولین بار با کامپیوتر آشنا شدم. اون موقع فکر می‌کردم جادوئه که این جعبه کوچیک میتونه همه کارها رو انجام بده!

ولی همونطور که بزرگتر میشدم، متوجه یه چیز شدم: بهترین نرم‌افزارها، بهترین آموزش‌ها، بهترین ابزارهای فناوری همه به انگلیسی بودن. چرا ما ایرانی‌ها همیشه باید منتظر بمونیم تا یکی دیگه چیزی بسازه و ما ازش استفاده کنیم؟ چرا خودمون نمیتونیم پیشگام باشیم؟

این سوال سال‌ها تو ذهنم مونده بود. تا اینکه سال ۱۴۰۲ با سپهر بیات آشنا شدم – یه آدم هم‌فکر که مثل من باور داشت ایران میتونه تو حوزه فناوری پیشرو باشه، نه دنبال‌رو.